فهرست مطالب و موضوعات اين مجلّد
عنوان صفحه
گفتار 193 كه امام ( ع ) آن را هنگام دفن سرور زنان فاطمه ( ع ) ايراد فرمود 1
گفتار 194 درباره دورى جستن از دنيا ، و توجه به سراى آخرت 6
گفتار 195 درباره آماده شدن براى رفتن از دنيا ، بسيارى از اوقات اصحابش را بدان ندا مىداد 10
گفتار 196 با طلحه و زبير كه پس از بيعت به خلافت با آن حضرت بر وى خشم گرفتند كه چرا در كارها با آنها مشورت نكرده و از آنان كمك نگرفته است . 14
گفتار 197 درباره ادب آموزى به اصحاب خود و ارشاد آنان به داشتن رفتارى نيكو . 21
گفتار 198 روزى كه در جنگ صفين ،
ديد فرزندش امام حسن به ميدان جنگ مىشتابد . 25
گفتار 199 در هنگامى كه يارانش در كار حكومت به مخالفت با او برخاستند . 27
گفتار 200 هنگامى كه بر علاء بن زياد حارثى وارد شد 29
گفتار 201 پاسخ به سؤالى كه درباره روايات نادرست از آن حضرت پرسيده شد 35
خطبه 202 اشاره به مادّه اصلى موجودات زيستى و آسمانى 45
خطبه 203 با اين گفتار امام ، يارانش را به جنگ با شاميان تحريك مىكند 51
[ 781 ]
عنوان صفحه
خطبه 204 در ستايش خداوند از نظر صفات نسبى و سلبى
قسمت اوّل خطبه
قسمت دوّم خطبه كه درباره برترى مقام پيامبر اكرم بيان فرموده است : 56
خطبه 205 در اين گفتار خلايق را به نيكان و بدان تقسيم مىفرمايد 58
دعاى 206 در اين دعا امام ( ع ) خداى را مىستايد با توجه به نعمتهايش 68
خطبه 207 درباره تشويق اصحاب خود به همبستگى و وحدت كلمه و اتّفاق در برابر دستوراتش . 73
گفتار 208 در يارى جستن از خدا و شكايت به سوى او از ظلم قريش 92
گفتار 209 درباره كسانى كه براى جنگ با او به بصره آمده بودند 95
گفتار 210 در ميدان جنگ جمل ،
موقعى كه چشمش به كشتههاى طلحه و عبد الرحمان پسر عتاب بن اسيد افتاد 97
گفتار 211 در توصيف سالك الى اللّه و عارف حقيقى 100
گفتار 212 پس از خواندن سوره الهاكم التّكاثر . . . 105
گفتار 213 هنگامى كه آيه ( رجال تلهيهم تجارة . . . ) تلاوت كرد 123
گفتار 214 هنگام تلاوت ( يا ايّها الانسان ما غرّك بربّك الكريم ) 138
گفتار 215 در بيزارى جستن از ظلم و اهميت فراوان آن حضرت نسبت به حقوق مردم 153
دعاى 216 درباره پناه بردن به خداى تعالى 162
خطبه 217 درباره بر حذر داشتن از توجه به دنيا و توجه نداشتن به خداوند 166
دعاى 218 درباره تضرع كردن به سوى خداى تعالى 172
گفتار 219 در ستون برخى از كسانى كه پيش از او متصدى امور خلافت شدند ، و بيان گفتههاى پيروانش در اين باره 177
گفتار 220 در بيان ( چگونگى ) بيعت
[ 782 ]
با او به خلافت 182
خطبه 221 توجه دادن بر فضيلت تقواى الهى 184
قسمت اوّل خطبه 185
قسمت دوّم خطبه كه در وصف زاهدان است 197
خطبه 222 در حالى كه مىخواست به بصره سفر كند در محل ذى قار اين خطبه را ايراد فرمود 201
گفتار 223 خطاب به عبد اللّه بن زمعه فرمود 204
گفتار 224 هنگامى كه ناتوانى هبيره مخزومى را از سخن گفتن ديده چنين گفت . 208
گفتار 225 درباره سبب اختلاف مردم از جهت صورت و اخلاق 212
گفتار 226 هنگامى كه پيامبر را غسل مىداد ايراد فرمود 219
خطبه 227 در ستايش خداى تعالى همراه با تنزيه او
قسمت اوّل خطبه 223
قسمت دوّم خطبه در بيان شگفتى آفرينش بعضى از جانوران 235
خطبه 228 در ميان توحيد ، اين خطبه شامل يك سلسله از اصول علمى توحيدى مىباشد كه در خطبههاى ديگر يافت نمىشود 262
خطبه 229 مخصوص رويدادهاى مهمى كه در آينده اتّفاق مىافتد 318
خطبه 230 درباره سفارش به تقواى الهى و ياد مرگ 328
خطبه 231 ايمان به خداوند را تفسير مىكند 335
خطبه 232 درباره امر به تقواى الهى و توشه گرفتن براى آخرت 350
خطبه 233 در ستايش خداوند و منزّه دانستن او ، و بيان احوال مردم هنگام مبعوث شدن پيامبر اكرم 366
خطبه 234 به نام قاصعه درباره مذمت تكبّر و نهى از هر چه لازمه آن است
فصل اوّل خطبه قاصعه 399
فصل دوّم خطبه قاصعه 413
فصل سوّم خطبه قاصعه 452
فصل چهارم خطبه قاصعه 485
فصل پنجم خطبه قاصعه 517
گفتار 235 به عبد اللّه بن عباس وقتى
[ 783 ]
كه از پيش عثمان سفارش حضور امام آورده بود 545
گفتار 236 چگونگى حال خود را پس از هجرت پيامبر بيان داشته است 548
خطبه 237 در پند و اندرز ، و دستور به غنيمت شمردن فرصت در موفعيتهاى دنيا 552
خطبه 238 در شرح جريان حكمين و ذكر بديهاى دشمنانش به منظور متنفّر ساختن مردم را از آنها 557
خطبه 239 در اين خطبه آل محمد ( ص ) و اوصاف پسنديده آنها را ياد مىكند 564
گفتار 240 درباره تشويق كردن ياران خود براى جهاد 568
گزيدهاى از نامههاى امام به دشمنانش و فرماندهان او به شهرها نامه 1 به سوى اهل كوفه در هنگام سفر از مدينه به طرف بصره 573
نامه 2 به اهل كوفه پس از فتح بصره 580
نامه 3 به شريح قاضى در كوفه 581
نامه 4 به بعضى از سران سپاهش 591
نامه 5 به اشعث بن قيس فرماندار آذربايجان 594
نامه 6 به معاويه 598
نامه 7 باز هم به معاويه 602
نامه 8 به جرير بن عبد اللّه بحلى ،
هنگامى كه او را به سوى معاويه فرستاد 609
نامه 9 به معاويه 622
نامه 10 به معاويه ، در اين نامه امام او را از مغرور شدن به كيدهاى شيطانى سرزنش مىكند . 631
سفارش 11 به جمعى از لشكريانش كه آنها را به سوى دشمن فرستاد ، و در اين سخنان به برخى از آداب جنگ اشاره كرده است 643
سفارش 12 به معقل بن قيس آنگاه كه او را به عنوان مقدمه لشكر خود به سوى شام فرستاد 648
نامه 13 به دو نفر از فرماندهان لشكرش 652
سفارش 14 به لشكريانش ، پيش از برخورد با دشمن در صفّين 655
گفتار 15 هر گاه در جنگ با دشمن
[ 784 ]
روبرو مىشد 660
گفتار 16 هنگام حضور جنگ به يارانش مىگفت 663
نامه 17 به معاويه در پاسخ نامهاى كه براى امام نوشته بود 666
نامه 18 به عبد اللّه بن عباس كه نماينده وى در بصره بود 677
نامه 19 به يكى از كار گزارانش 683
نامه 20 به زياد بن ابيه كه در بصره قائم مقام عبد اللّه عباس بود 686
نامه 21 به زياد بن ابيه و در اين نامه او را به اعمالى كه بعد از مرگ برايش سود دارد ارشاد مىكند 689
نامه 22 به عبد اللّه عباس رحمة اللّه 692
نامه 23 اين سخنان را امام پيش از شهادت ، هنگامى كه ابن ملجم فرقش را شكافته بود به عنوان وصيت ، فرمود 695
سفارش 24 اين وصيت را پس از مراجعت از جنگ صفين نوشت كه درباره اموالش چه كارهايى انجام دهند 700
سفارش 25 كه آن را براى متصديان جمعآورى صدقات و مالياتها مىنوشت 708
پيمان نامه 26 به يكى از عاملانش كه او را براى جمعآورى مالياتها مأمور كرده بود 716
پيمان نامه 27 به محمد بن ابى بكر ،
آنگاه كه وى را مأمور ولايت مصر كرده بود
قسمت اوّل عهدنامه 524
قسمت دوّم عهدنامه 741
نامه 28 پاسخ به معاويه 745
نامه 29 به اهل بصره 770
نامه 30 به معاويه 774
