ان للموت . . . ،

اين جمله تا آخر خطبه اشاره به فشارها و سختيهاى حال رفتن از اين جهان و جان كندن است چنان كه مى‏فرمايد ، بسيار دردناكتر از آن است كه به وصف درآيد و بتواند انسان حقيقت آن را شرح دهد ، بلكه تنها با

[ 122 ]

مقايسه با بيماريهاى سخت و علاج ناپذيرى كه در اين دنيا به انسان مى‏رسد ،

مى‏توان بطور اجمال ، مختصرى از آن را تصوّر كرد ، تا جايى كه صاحب رسالت ( ص ) در حال احتضار به درگاه خدا عرض مى‏كند : « خداوندا : مرا در سكرات موت يارى فرما [ 7 ] . » چيزى كه پيامبر خدا با كمال ارتباطى كه با حق تعالى دارد ، از آن به خدا پناه ببرد ، معلوم است كه چه اندازه ناگوار و دشوار است . توفيق از خداوند است .

[ 7 ] اللهم اعنّى على سكرات الموت .

[ 123 ]