فرمايش امام ( ع ) هبلتك الهبول . . . ،

حضرت از پاسخ او كه گفت :

اين چيزى نيست جز هديه ، درك كرد كه غرض او نيرنگ و فريب است ، قصد دارد امام را به خود متوجه سازد و از وى كمك بگيرد و در نتيجه اين كمك كه بر خلاف دستور خداست ، او را از دين خارج كند ، لذا در اين سخن به او

[ 1 ] طارق كسى است كه در شب به خانه ديگرى وارد شود و اين جا منظور همان كسى است كه در شب بر حضرت وارد شد و مى‏خواست با رشوه به نام هديه از امام كمك بگيرد .

[ 160 ]

پرخاش كرده است ، نخست او را نفرين و سپس به منظور اين كه او را از اين كارى كه انجام مى‏دهد متنفّر سازد ، به صراحت وى را به خدعه و فريبكارى نسبت داده است ، و واژه خدعه در اين عبارت به طريق استعاره ذكر شده ، زيرا اگر مقصود او عملى مى‏شد يعنى حضرت به وى ميل مى‏كرد و از بيت المال به او كمك و مساعدت مى‏كرد ، نقصانى در دين او وارد مى‏شد و از اين طريق عمل او مانند : فريب دادن از راه دين مى‏شد .