9 عزّها ذلّ ،
عزّتى كه از ناحيه آرايشها و آرايشگريهاى دنيا ، براى ملوك و پادشاهان و ساير اهل دنيا ، حاصل مىشود ، همه آنها در آخرت عين ذلّت و خوارى است زيرا عزت دنيا سبب انحراف از حقيقت دين و تقوا مىشود كه لازمه آن ذلّت در پيشگاه حق تعالى مىباشد و به اين معنا در قرآن اشاره شده است هنگامى كه خداوند متعال گفتار رئيس منافقان را نقل مىكند : « لَئنْ رجَعنا إلىَ الْمَدينَة لَيُخْرِجَنَّ الأعزُّ مِنْها الاَذَلَّ و للَّه العِزَّةُ وَ لِرَسُولِه وَ لِلْمؤْمِنينَ وَ لكِنَّ الْمُنافِقينَ لا يَعْلَمُون [ 20 ] » چنان كه مفسران گفتهاند ، كسى كه چنين حرفى گفته ،
عبد اللَّه ابىّ رئيس گروه منافقها بوده و منظورش از عزيزتر خودش و از ذليلتر پيامبر است اما حق تعالى حرف او را ردّ كرده و مىفرمايد : « و للَّه العِزَّةُ وَ لِرَسُولِه [ 21 ] » .
[ 20 ] سوره منافقون ( 63 ) آيه ( 7 ) يعنى : هر گاه به مدينه برگرديم بايد آن كه عزيزتر است ، ذليلتر را از شهر بيرون كند و حال آن كه عزت ويژه خدا و پيامبر او و مؤمنان مىباشد اما منافقان آگاه نيستند .
[ 21 ] سوره منافقون ( 63 ) قسمتى از آيه ( 7 ) ، يعنى : عزت از آن خدا و پيامبر و مؤمنان مىباشد .
[ 392 ]
