فاذا غلبت . . . ،
اين فرمايش امام ( ع ) اشاره به بسيارى از ناگواريهايى است كه در صورت مخالفت رعيّت با دستورهاى زمامدار و ظلم و استبداد او نسبت به مردم لازم مىآيد ، و آنها از اين قرارند :
1 اختلاف آرا و عقايد كه از آن به عنوان اختلاف كلمه تعبير فرموده است ، زيرا اختلاف عقيده علت اختلاف در كلمه و باعث پيدايش فرقههاى گوناگون مىشود .
2 علامتها و نشانههاى جور و ستم آشكار مىشود ، و اين امرى روشن است چون با نبودن اسباب عدل ، فقدان عدل و ظهور ظلم و ستمگرى ضرورى است .
3 فساد و تباهى در دين زياد مىشود ، زيرا نظرات مردم با رأى پيشواى عادل كه جمع كننده آراء است هماهنگى ندارد و هر فردى به جانب خواسته خود كه تباه كننده دين و مخالف با آن است ، مىرود .
4 راه و روش آداب و سنتها ، از جانب زمامدار به واسطه ستمگريهايش ،
و از ناحيه مردم ، به علّت بر هم خوردن نظام فكريشان ، متروك خواهد ماند .
5 كارها بر پايه هوسها و تمايلات نفسانى انجام مىشود و علت آن قبلا گذشت .
6 تعطيل احكام شرع كه در اثر عمل بر طبق هوا و هوس واقع مىشود .
