و ربّما استحلى الناس الثناء بعد البلاء ،
در اين عبارت حضرت ( ع ) كسى را كه برخاست و زياد او را ستود ، در عملش معذور دانسته و گوئى چنين مىفرمايد : اى ستايشگر تو در كار خود معذورى چون مىبينى كه هميشه براى خدا مىكوشم و جهاد مىكنم و هم ديگران را بر آن بسيار تشويق مىكنم و عادت مردم است كه هر گاه جمعى در جهاد و يا ديگر عبادات و اعمال نيك ، به خوبى از عهده برآيند ، ستايش را درباره آنان حق و بجا مىدانند .