سوى ما الحقت العظمة . . . ريح الكبر ،
در اين عبارتها ، حضرت سبب و علت تكبر را روشن ساخته و آن ، دشمنى و عداوتى است كه از صفت ناپسند حسد پيدا مىشود ، توضيح مطلب اين كه شخص متكبر ، خود را در نهايت كمال مىداند و معتقد است كه از هر كسى به هر كمالى شايستهتر مىباشد ، و هيچ كس لايق نيست كه در اين امر شريك او باشد ، و اين امر سبب حسد ورزيدن بر غير خود مىشود ، چنان كه قابيل ، به دليل بزرگى سنّى و ديگر اسباب برترى و لياقت كه در خود تصور مىكرد عقيده داشت كه از هر كس براى ازدواج با خواهر زيبا رويش سزاوارتر مىباشد ، از اين رو بر ، برادر خود كه در اين امر جلو افتاده بود حسد برد و اين حسد هم باعث بر افروخته شدن آتش خشم و عصبانيت او شد چنان كه در قبل توضيح داده شد ، كلمه « نار » كه به معناى آتش است به عنوان استعاره ذكر شده و لفظ قدح كه جرقّه آتش است ترشيح آن مىباشد و كلمه « ريح » استعاره از وسوسهها و خاطرههايى است كه شيطان در نفس شخص متكبر مىدمد كه او نسبت به اين امر و هر كمالى از هر كسى احق و اولى مىباشد و ، واژه نفخ نيز استعاره از القاء و تلقين كردن اين خيالات و وسوسههاست .
