فقالوا . . . متّسعا ،

امام ( ع ) در اين جمله‏ها ، سخنان مردگان را كه از ميان قبرها ، با زبان حال مى‏گويند : بيان فرموده است ، در روايت ديگر ، به جاى كلمه « خلت » كه در عبارت متن آمده است ، كلمه « خوت » ذكر شده است [ 4 ] ، لفظ اهدام را كه لباسهاى كهنه است به استخوانهاى پوسيده تشبيه كرده و به جاى دگرگونى و ناراحتى و از هم پاشيدگى كه بر جسم مرده عارض مى‏شود به عنوان استعاره آورده است ، و ممكن است كه لفظ : « أهدام » به معناى كفنها باشد . ( در اين صورت تشبيه و استعاره‏اى نيست ) ، مضجع به معناى قبر است و توارث الوحشه يعنى وحشت قبر ، و چون از دنيا رفتگان ، از اوضاع و احوال مردگان و پس از مرگ وحشت داشتند و در اين حال آن وحشت در بازماندگان آنان نيز باقى است ، از اين رو با لفظ توارث آورده كه گويا اين وحشت را از گذشتگان به ارث گرفته‏اند ، كلمات الربوع الصموت و مساكن الوحشه نيز به معناى قبر است ، معارف صورهم امورى است كه در دنيا وسيله شناخته شدن چهره ظاهرى آنها مى‏شد .