و لئن تعرّفتها . . . الشحيح بك ،

امام ( ع ) به دليل اين كه انسان را به راستگويى دنيا و خيرخواهيش متوجّه كند تا آن كه به نصايح آن گوش كند و وى را به گمراهى متهم نسازد ، با يك قضيه شرطيه آن را چنين بيان فرموده است :

اگر حال دنيا و خيرخواهى‏ها و گرفتاريهاى آن را درست بيانديشى از منزلها و خرابه‏هايى كه از ساكنانش خالى مانده و از امتهاى پيشين و قرنهاى گذشته بوده‏اند و تمام آنها پندهاى خير خواهانه و عبرتهاى صادقانه است دنيا را همانند دوستى مهربان و ناصحى دلسوز خواهى يافت ، شباهت دنيا به دوستى مهربان از آن نظر است كه ياد آورنده خوبى است و به تو پند مى‏رساند و از آن عبرت مى‏گيرى چنان كه عمل هر خيرخواه مهربانى همين است .