يرهبها الزّرّاع . . . شهواتهما ،
موقعى كه گروهى از اين حشره ، به زراعتها و درختهاى سرزمينى هجوم آورند بكلّى آن را محو و نابود مىسازند و هيچ قدرتى توان دفع آن را ندارد حتى اگر رئيس كشورى با تمام قدرت و لشكرش براى اين امر بسيج شود كارى از او ساخته نيست [ 22 ] ، و اين قويترين دليل بر عظمت آفريننده و تدبير وى مىباشد زيرا ناتوانترين موجود بر تواناترين مخلوق چيره شده و حكمت الهى است كه براى آفريدهاى ضعيف چنان وسايل پيروزى را فراهم كند كه هيچ كس نتواند در برابر آن مقاومت كند ، تا هر جا كه مىخواهد وارد شود و تمايلات خود را ارضاء كند ، با اختيار خود مىآيد و با ميل خود هم كوچ مىكند .
يكى ديگر از مسائل اسرارآميز كه در وجود ملخ نهاده شده آن است كه اين حشره براى گذاردن تخمهاى خود ، جاهاى سخت و روى سنگهاى صاف را انتخاب مىكند و آن را به توسط دم خود مىشكافد و اين امر حاكى از ويژگى مخصوص و رازى نهفته در دم ملخ مىباشد و گرنه بطور عادى وى را چنان نيرويى نيست تا سنگهاى سختى را كه كلنگ هم در آنها كارگر نيست اين چنين بشكافد و سوراخ كند . و بالاخره موقعى كه در داخل اين كانالها قرار گرفت تخم گذارى مىكند ، اين جا مركزى مناسب براى حفاظت و رشد آنها مىباشد و هنگامى كه روح در آنها دميده مىشود ، بچه ملخها از داخل تخمها بيرون
[ 22 ] با توجه به اين كه در متن خطبه ، امام ( ع ) مىفرمايد : كشاورزان اگر چه تمامشان براى دفع ملخهاى زراعتخوار اقدام كنند نمىتوانند آنها را دفع كنند ، واقعيّتى انكار ناپذير است اما شارح ( ابن ميثم ) كه در شرح مىگويد : سلطان كشورى با تمام نيروهايش از دفع ملخها عاجز است در صورتى صحيح مىباشد كه ما زمان شارح را ملاك قرار دهيم امّا در شرايط كنونى كه هواپيما و هليكوپتر با سمپاشهاى هوايى ملخها را دفع مىكنند ، سخن شارح صادق نيست مگر آن كه بگوييم اگر مشيّت خدا باشد هيچ قدرتى ياراى مقابله با ملخها را ندارد . ( ويراستار )
[ 256 ]
مىآيند در حالى كه رنگى متمايل به سفيد در بالهايش آشكار مىشود و روى پاى خود مىايستد و به پرواز در مىآيد ، و نيز نقل شده است كه هر گاه ملخها مجبور شوند از آب عبور كنند تا خود را به مزرعهاى برسانند ، عدّهاى از آنها خود را روى آب ، پل عبور ديگران قرار مىدهند ، و اين عمل را بعضى از مردم شعور مرموزى مىدانند كه از ناحيه خداوند بر ملخها الهام مىشود ، ولى برخى ديگر اين مطلب را قبول نداشته ، بلكه اين عمل را قانونى طبيعى مىدانند و چنين توجيه مىكنند كه وقتى گروه اول از ملخها به منظور رسيدن به سبزهزار ،
خود را بر روى آب افكندند . حالت قرار گرفتن آنها بر روى آب به نظر گروههاى بعدى مثل زمين خشك مىآيد لذا اين گروه بر روى گروه اول شروع به راه رفتن مىكنند ، نه اين كه حكايت از الهام و شعورى داشته باشد ،
ويژگيهاى ديگرى از شگفتيهاى آفرينش اين حشره ذكر كردهاند كه ما را نيازى به آوردن آن در اين جا نيست .
