فانه من مات منكم . . . لسيفه ،
موقعى كه امام ياران خود را براى زمانهاى بعد از جنگ و شمشير كشيدن نهى فرموده و به آنان دستور مىدهد كه در خانه بنشينند ، اين مطلب باعث ملالت خاطر آنان شده و خود را از ثواب جنگ و شهادت محروم مىبينند ، حضرت به منظور رفع حيرت و افسردگى آنها ايشان را آگاه مىكند كه چنين نيست بلكه هر كس با اعتقاد به حقانيت خداوند و رسالت پيامبر و خاندان پاكش بميرد ، اگر چه روى بستر و در ميان خانهاش هم باشد همدرجه با شهيدان خواهد بود و به اندازه صبرى كه در اين راه تحمل كرده و خون دلى كه از دست دشمنان حق خورده و عبادتهايى كه انجام داده پاداش عظيم از خداى خود دريافت خواهد كرد و نيت صادقانه او كه منتظر است هر گاه امام بر حق قيام كند همراه او باشد و به ياريش برخيزد ، باعث اجر و پاداشى براى او مىشود كه به يارى امام خود برخاسته و در ركاب او براى خدا شمشير كشيده است .
