و يعفّر له خدّا و وجها ،
سجده كردن و صورت بر خاك گذاشتن كه در سخن امام ( ع ) مىباشد ، براى مخلوقاتى كه داراى چهره مادّى و صورت ظاهر باشند ، حقيقى و بدون توجيه است ، اما براى آنهايى كه بدين گونه نيستند و سجده كردن برايشان صدق نمىكند ، اين امور مجازى خواهد بود ، سجده ،
استعاره است از خضوع خاصّ هر موجودى ، و واژههاى تعفير و خدّ و وجه ،
ترشيحهاى اين استعاره مىباشند اگر چه در مورد اخير هم مىتوان سجده را حقيقى دانست زيرا در كتابهاى لغت ، سجود به معناى خضوع نيز آورده است ،
و با توجه به آنچه گفتيم لفظ اعطاء القياد و صفتهاى رهبة و خوفا در قسمت دوم استعاره است ، و دو كلمه آخر كه منصوبند ، مفعول له مىباشند .
