امرء خاف اللَّه ،
پس از آن كه آدمى را چنين دستورها مىدهد به اوصاف او پرداخته و مىفرمايد : اين انسان شخصى است كه از خدا بيمناك است در حالى كه تا فرا رسيدن اجلش فرصت داده شده و به عملش چشم دوخته شده است و با ذكر فرا رسيدن اجل آدمى و اين كه عملكردش تحت نظر خداست و از تمام كارهايش آگاه است ، او را از فرا رسيدن ناگهانى مرگ بيم مىدهد و بر انجام دادن اعمال نيك و عبادات وادارش مىكند .