و مضت الدنيا لحال بالها ،

دنيا به دنبال كار خود رفت ، اين عبارت شبيه جمله‏اى است كه در خطبه شقشقيه مى‏فرمايد : حتى مضى الاول لسبيله ، تا سرانجام اولى راه خود را گرفت و رفت ، و نيز مثل قول كسى كه مى‏گويد : امض لشأنك ، به سوى هدف خودت برو ، واژه بال كه به معناى قلب است براى دنيا استعاره است زيرا دنيا به شخصى مانند شده است كه دنبال هدف و خواسته دل خود رفته است ، به احتمال ديگر مى‏توان بال را در همان معناى حال گرفت و چون در لفظ اختلاف دارند ، مضاف و مضاف اليه بود نشان هم بى‏اشكال است .

بنابراين معناى عبارت چنين مى‏شود : دنيا به هر حال چه خوب و چه بد ، گذشت .