فما صبّرك . . . الانفس عليك ،
در اين عبارت حضرت از صبر و تحمل انسان مغرور ، در مقابل درد گناه و مصيبتهايى كه در پى آن بر او وارد مىشود و خوددارى كردن وى از گريه بر حال خويش كه عزيزترين چيز در نزد اوست ،
پرسش فرموده و با اين پرسش او را مورد ملامت و سرزنش قرار داده است ، و با احتجاج و استدلالى كه در عبارت پيش بيان شد چنين سؤال توبيخى هم بسيار مناسب است .