فأطأ ذكره ،
فعل گام نهادن استعاره از اين معناست كه پيوسته در طول راه ،
ذهنش متوجه ياد رسول خدا بود و به هر جا گام مىنهاد ، از هر كس درباره او سؤال مىكرد ، وجه مشابهت اين دو ، آن است كه خبر گيرى و ياد او ، وسيله و طريق فهم براى رسيدن به شناخت اوست ، همچنان كه گام نهادن در راه و طريق محسوس
[ 551 ]
وسيله رسيدن به امر مطلوب و محسوس مىباشد .
بعضى گفتهاند منظور امام ( ع ) از كلمه ذكرة ، آن است كه آنچه پيامبر از وضع راه و امور ديگر كه براى من ذكر كرده بود تماما در ذهن من بود . اما معناى اوّلى زودتر به ذهن مىآيد . توفيق از خداست .
[ 552 ]