ترجمه
« شما براى بيعت دستهايم را گشوديد و به طرف خود كشيديد ولى من آن را بستم و از قبول بيعت خوددارى كردم ، تا سرانجام همانند شتران تشنه كه بر سر نهرهاى آب ازدحام مىكنند بر من هجوم آورديد چنان كه بند كفشم گسيخت و عبايم از دوشم افتاد ، و ناتوانان پايمال شدند ، و شادى مردم از بيعتشان با من
[ 1 ] خطبه 53 از همين كتاب و قسمت دوم 137 ، مطابق شماره فيض الاسلام .
[ 183 ]
به جايى رسيد كه اطفال با خوشحالى و پيران ناتوان با اندامهاى لرزان و بيماران با تحمل رنج و دوشيزگان بدون نقاب و عجله فراوان به سويم شتافتند . »