ترجمه
« خردش را زنده كرد ، و نفس سركش خود را ميراند ، تا آن جا كه بدنش ضعيف و اندامش لاغر و نزار شد [ 1 ] ، و تندى اخلاقش به نرمى مبدّل شده است ، و براى او هالهاى از روشنايى درخشيد كه راه او را روشن و او را در آن مسير روان ساخت و پيوسته از درى به در ديگر منتقل شده تا به باب سلامت و سراى زندگى جاودانى راه يافت ، و به سبب اعمال قلبى كه انجام داد و خشنودى پروردگار خويش را جلب كرد ، با آرامش كامل جسمانى در قرارگاه امن و آسايش ثابت قدم قرار گرفت . »