و لكنّ اللَّه سبحانه . . . شائبة ،
پس از بيان استدلال فوق و نتايجى كه بر آن مترتب بود ، مجددا حضرت در اين عبارت دليل مىآورد بر اين كه اين امر كه ايمان از روى ترس يا تمايل نفسانى و بالاخره غير خالصانه باشد امر فاسدى است كه خواسته خداوند نمىباشد ، بلكه اراده او آن است كه ايمان مردم به انبيا و كتب و اديانى كه مىآورند ، خالص و تنها براى وى باشد بدون هيچ گونه شائبه و دخالتى و آنچه كه بايد خالص براى خدا باشد سزاوار نيست تقسيم و تجزيه شود ، پس ايمان با تمام اقسامش بايد فقط براى خدا باشد .
