ترجمه
« دنيا سرايى است كه با گرفتارى در آميخته و به مكر و فريبكارى شهرت يافته است ، همواره بر يك حال باقى نمىماند ، وارد شوندگان به آن سالم نمىمانند احوالش گوناگون و اوضاعش در تغيير است خوشى در آن نكوهيده و آسودگى در آن وجود ندارد ، ساكنان دنيا هدف بلايند كه دنيا آنان را با تيرهاى خود نشانه گرفته و با مرگ نابودشان مىكند .
بدانيد اى بندگان خدا ، شما و دنيايى كه در آن قرار داريد در همان مسيرى گام برمىداريد كه گذشتگان شما آن را پيمودهاند ، آنها كه عمرشان از شما درازتر و خانههايشان از خانههاى شما آبادتر و آثارشان از شما بيشتر بود ، صداهايشان خاموش شد و از هوا و هوس افتادند و بدنهايشان پوسيد و ساختمانهايشان خالى ماند و آثارشان مندرس شد ، كاخهاى بر افراشته و ساختمانهاى استوار و بالشهاى گسترده را به سنگهاى محكم و قبرهاى به لحد چسبيده ، تبديل كردند ، آن قبرهايى كه اطرافشان ويران شده و ساختمان آنها با خاك استوار شده است مكان آن قبرها با هم نزديكند ولى آنان كه در قبرها خوابيدهاند ، غريب و تنهايند در يكجا اجتماع دارند ولى ترسان و هراسانند و گروهى به ظاهر راحتند امّا در واقع گرفتارند ، با وطنهاى خود انس نمىگيرند ، با آن كه با هم نزديك و همسايهاند ، امّا همانند همسايگان با هم آميزش ندارند ، چگونه ميان آنها ديد و باز ديد باشد و حال آن كه پوسيدگى با سينه خود آنان را خرد كرده و سنگ و خاك ايشان را خورده است ،
اكنون تصوّر كنيد كه شما نيز به جاى آنها رفتهايد و آن خوابگاه شما را به گرو گرفت ، و آن امانتگاه شما را در آغوش دارد ، پس چگونه خواهد بود حال شما ،
وقتى كه كارهايتان سرآيد و قبرها زير و رو شود ؟ « هُنالِكَ تَبْلُوْا كُلُّ نَفسٍ ما
[ 168 ]
أسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إلىَ اللَّه مَوْلاهُمُ الْحَقَّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانوا يَفْتَرُونَ . » [ 1 ]
