ترجمه
« اين است آنچه بنده خدا على بن ابيطالب فرمانرواى مومنان درباره دارايى خود ، دستور داده است براى جلب رضايت و خشنودى خداوند كه او را داخل بهشت كند و آسودگى و امنيت به وى عطا فرمايد ، ( قسمت ديگر از اين وصيتنامه اين است ) و حسن بن على به اين امر قيام كند : از آن مطابق دستور و ، وجه پسنديده بخورد و ببخشد ، پس اگر براى حسن پيش آمدى كند ، در زنده بودن حسين ، ( ع ) او پس از حسن به انجام امور قيام كند و راه درست را برود و پسران فاطمه ( ع ) آن اندازه سهم از اين مال دارند كه براى پسران على است و اين كه تصدى اين كار را به دو پسر فاطمه واگذاشتم به منظور به دست آوردن خشنودى خداوند و تقرب به پيغمبر اكرم و پاس احترام او ، و شرافت خويشاوندى با او مىباشد و بر كسى كه متصدى اين امر شده لازم است كه اصل مال را چنان كه هست باقى بگذارد و در آمد و ثمره آن را مطابق دستور مصرف كند ، و نبايد نهالى از نهالهاى درخت خرماى اين روستاها را بفروشد تا حدى كه بر اثر رشد و زيادى درختها ، زمينش كاملا شكل بگيرد و پوشيده از نخل شود و هر يك از كنيزانم كه با او همبستر شدم و فرزندى دارد يا باردار است كنيز به همان فرزندش واگذار مىشود و بهره اوست ، و اگر فرزندش بميرد و خود زنده باشد آزاد است بند بردگى از گردنش برداشته شود و آزادى فرزند موجب آزادى مادر شود . »
