أمختبط . . . ام ذو جنّه ام تهجر ؟
امام ( ع ) پس از آن كه براى طرف مقابل اثبات فرمود كه اين عمل او ، حكم خدعه و فريب دارد ، وى را به خاطر اين فريبكاريش توبيخ و سرزنش كرد و به طريق استفهام و پرسش ، زشتى عمل او را برايش بيان فرمود ، زيرا كسى كه بخواهد شخصى مثل امام ( ع ) را با فريب و نيرنگ از دين بيرون سازد ، معلوم است كه انديشه درستى ندارد و سزاوار است او را با ابتلاى به هر يك از اين بيماريها كه نتيجه نداشتن عقل سالم است سرزنش و توبيخ كرد .
