اصابو الذّة زهد الدنيا ،
اين عبارت اشاره به لذتى است كه اهل تقوا از زهد در دنيا احساس مىكنند كه بزرگترين لذّت و سبب ايجاد شادمانى عظيمى است زيرا هنگامى كه اهل زهد و تقوا قلاده محبت دنيا را از گردن روح خود بيرون آورده و دور انداختند و به كمالهاى عاليه نفسانى و معنوى رسيدند آن چنان بهجت و سرورى براى آنها حاصل مىشود كه بسيار پر ارزشتر و با عظمتتر از شاديها و لذتهاى پيدا شده براى متكبران و جباران مىباشد ، اين جاست كه سزاوار است
[ 4 ] سوره شورا ( 42 ) آيه ( 19 ) ، يعنى : هر كس تنها هدفش استفاده دنيوى باشد ، به او مىدهيم ، اما در آخرت براى وى بهرهاى نيست .
[ 5 ] سوره بقره ( 2 ) آيه ( 196 ) ، يعنى : توشه برگيريد ، و بهترين توشه ، پرهيزكارى و تقواست .
[ 6 ] ظاهرا نسخهاى كه پيش شارح بوده متن سخن امام : و المتجر المربح بوده است ، چنان كه ابن ابى الحديد در شرح به عنوان روايت ديگر چنين نوشته است . ج 15 ، صفحه 165 . ( مترجم ) .
[ 732 ]
پرهيزكاران و زاهدان بر متكبران ستمگر تكبّر و فخر و مباهات كنند ، زيرا كمالى كه اهل دنيا به آن مىنازند در مقايسه با مقامات معنوى و لذايذى كه اينها احساس مىكنند بىارزش و تو خالى مىباشد .
