و انّ السعداء بالدنيا غدا هم الهاربون منها اليوم ،
در اين جمله امام ( ع ) كسانى از اهل دنيا را كه از سعادتمندان در آخرتند معرفى مىفرمايد كه با اعراض از دنيا و درس گرفتن از ويژگيهاى وى آن را سبب كسب كمالات اخروى و خوشبختى آن جهان قرار دادهاند ، تعبير به هرب كه به معناى گريختن است كنايه از دورى كردن كامل از لذتهاى دنيا مىباشد ، بديهى است وقتى انسان جز به اندازه ضرورت دلبستگى و علاقهاى به دنيا نداشته باشد و در عين حال از آن درس آموخته و دگرگونيها و فراز و نشيبهاى آن را به وسيله ارتقاى به درجات آخرت قرار دهد بهترين سعادت را كسب كرده است درباره اين كه فقط بايد به اندازه ضرورت از دنيا استفاده كرد . سرور پيامبران حضرت رسول اكرم ( ص ) مىفرمايد : « مرا به دنيا چه كار ، من در دنيا همانند سوارهاى هستم كه
[ 150 ]
روز بسيار گرم تابستانى گذارش به درختى مىافتد ، از مركبش پياده شده ساعتى در سايه آن به استراحت پرداخته و سپس ، آن را ترك مىگويد و به راه خود ادامه مىدهد . [ 8 ] » رجفت اين عبارت اشاره به روز قيامت است . كه از كلمه غدا يعنى فردا فهميده مىشود . چنان كه در قرآن چنين اشاره شده است : « يَومَ تَرْجُفُ الرّاجِفَةُ تَتْبَعُهَا الرّادِفَة [ 9 ] . » مفسران گفتهاند كه منظور از راجفه دميدن نخستين در صور است و آن فرياد عظيمى است كه مانند رعد باعث اضطراب و تحيّر شده و مردم را بهت زده و بيهوش مىكند و نيز مىفرمايد : تَتْبَعُها الرّادِفَةُ [ 10 ] كه مرحله دوم دميدن در صور است . منظور از حلائل القيامه ، گرفتاريهاى اندوهبار و بزرگ رستاخيز است .
