علما . . . قضائك ،

واژه علما مفعول له است يعنى چون دوستان خدا مى‏دانند كه تمام كارها بسته به عللى است كه در تصرف قدرت كامله تو و به دستور تو و به قضا و قدر توست ، لذا به تو پناه مى‏برند و به سوى تو التجا مى‏كنند . احتمال مى‏رود كه علما مصدرى باشد كه جانشين حال شده است يعنى در حالى كه مى‏دانند . . . به هر حال لازمه اين جمله آن است كه اولياى خدا در عبادات و بقيه احوال خود ديده را از غير خداوند قطع كرده‏اند ، و كلمه ازمّه ،

استعاره است از مسببها و علتهاى امور ، و جهت مشابهت آن است كه اسباب و علل مانند زمام ، كارها را در اختيار خود مى‏گيرند و به سبب آنها وجود پيدا مى‏كنند ، و كلمه يد نيز به عنوان مجاز در معناى قدرت به كار رفته است .