و ان صبّت . . . بك ،
اشاره به آن است كه دوستان خدا در هنگام نزول
[ 175 ]
گرفتاريها و ناملايمات ، براى بر طرف كردن آنها به او توكل مىكنند ، زيرا چنان كه گذشت ، وى براى رفع كردن مشكلات متوكلان از هر كس حاضرتر است و اين سخن امام كه اولياى خدا هر گاه مورد هجوم مصيبتها قرار بگيرند به او پناه مىبرند بيانگر آن است كه آنان به منظور رفع گرفتاريهاى خود ، دلها را فقط به او متوجه مىكنند نه غير او ، و اين معناى توكل خالص است .