من ضيق الارماس . . . الصفيح ،
در اين عبارت حضرت گرفتاريهايى را كه پيش از قيامت براى آدمى رخ مىدهد تشريح مىفرمايد و آن عبارت از ويژگيهاى مرگ و هراسهايش مىباشد بديهى است كه خانه قبر نسبت به منزلهاى دنيا تنگ و تاريك است و هنگام رفتن از دنيا ، دورى احباب و مشاهده سختيهايى كه انتظارش را نمىكشيد باعث شدت اندوه و حزن وى مىباشد آن چنان ترس و اضطراب او را فرا مىگيرد كه عقل از سرش مىرود ، از اين رو ، در روايت آمده است : خدايا از هول مطلع به تو پناه مىبرم .
