شرح
در پايان سيد رضى يادآور مىشود كه مقدارى از اين خطبه در گذشته نقل شده است .
امام ( ع ) در اين قسمت از سخنانشان به انسانها دستور مىدهند كه براى سفر به سوى خدا توشه لازم را كه تقوا و پرهيز از گناه است آماده كنيد ، در كلمه الرحيل كه به معناى كوچ كردن است دو احتمال مىرود : 1 مقصود از آن سفر به وسيله مرگ است كه در اين صورت ندا دهنده حوادث و اتفاقهاى روزانه است كه ناگزير موجود را به نابودى و مرگ فرا مىخواند 2 احتمال دوم ، آن كه منظور از رحيل سفر به سوى خدا با رياضتهاى كامل باشد كه در اين صورت ندا دهنده آن ، پيامبر خدا و قرآن و اولياى خدا خواهند بود . سپس امام ( ع ) دستور مىدهد كه انسان بايد نسبت به دنيا و ماندن در آن علاقه زياد نشان ندهد بلكه فقط به مقدار لازم به آن توجه كند ، و اين معناى زهد است .
آنگاه مىفرمايد كه با اعمال نيك و آمادگى كامل به تقوا و كارهاى شايسته از دنيا به آخرت وارد شويد .
