و بادر . . . ،
انسان حق جو بايد پيش از بسته شدن درهاى هدايت به سوى آن بشتابد . در اين عبارت امام ( ع ) دو استعاره ترشيحيه [ 6 ] بكار بردهاند :
1 در كلمه ابواب كه منظور خود آن حضرت و بقيّه امامان بعد از اوست ،
و غلق ( بستن ) را كه از ويژگيهاى در است براى آن آوردهاند ، و مراد از بسته شدن درها از ميان رفتن امامان ( ع ) يا از ميان رفتن خود كسى است كه جوينده حق است و مىخواهد هدايت شود .
2 لفظ اسباب را نيز براى امامان ( ع ) استعاره آورده ، زيرا آنان با حقيقت اتصال دارند ، همانند ريسمانها ، و كلمه قطع را كه از لوازم مشبّه به يعنى ريسمان است ذكر فرمود و منظور وفات يافتن آنهاست .
