لغات

نكث : پيمان شكنى قسوط : ستمكارى دوخت القوم : بر آن گروه چيره شدم و آنان را مغلوب ساختم .

ردهه : گودالى در كوه كه آب در آن جمع مى‏شود .

صعقه : حالت غشوه كه از صداى مهيب و جز آن پيدا مى‏شود .

وجبه : مفرد وجيب به معناى تپش و ضربان قلب رجّه : مفرد رجّ ، حركت و جنبش كرّه : بازگشت لاديلنّهم : آنان را شكست مى‏دهم و بر آنان پيروز خواهم شد تشذّر : پراكندگى و جدايى كلكل : سينه نواجم : جمع ناجمه : طلوع كننده و خارج شونده يكنفنى فى فراشه : مرا در رختخوابش مى‏پيچاند ، نگهدارى مى‏كرد ، و در بر مى‏گرفت .

عرفه : بوى آن خطله : گفتار يا كردار بدو زشت .

فطيم : از شير گرفته شده .

حراء : با مد و كسر ، كوهى است در مكه ، دو وجه در آن جايز است : مذكر و مؤنث و نيز به صورت منصرف و غير منصرف به كار مى‏رود .

رنّه : صدايى كه هنگام درد و غم و جز آن از شخص ظاهر مى‏شود قليب : چاه ، پيش از آن كه سنگچين شود هم مذكر و هم مؤنث است ابو عبيده گفته است چاه معمولى و كهنه قديمى .

دوى : صداى وزيدن باد و زنبور عسل قصف : صداى پرواز پرنده و پر زدنش در هوا .

سيماء : مقصور هم به كار مى‏رود ، علت و اثرى كه شيئى به آن شناخته مى‏شود .

[ 520 ]

غلّ يغلّ من المغنم : در غنيمت خيانت كرد ،

ابو عبيده مى‏گويد در اين مورد يغلّ به ضم است اما در مورد خيانت از معدن يغلّ به كسر و در مورد خيانت مطلق اغلّ يغلّ آورده مى‏شود .

منار : علامتها ، نشانه‏ها