الا و انّ القوم . . . تكرهون ،
قوم ، اهل شام هستند و كسى كه او را براى خود برگزيدند و نزديكترين آنها به چيزى كه دوست مىداشتند عمرو بن عاص بود كه او را براى حكميت انتخاب كردند و از طرف خود ، او را منصوب كردند ، و چون بسيار نيرنگ باز بود و توجه زيادى به معاويه و پولهاى او داشت از اين رو نزديكترين شخص به امر محبوب آنان بود ، و امرى را كه اهل شام دوست مىداشتند و عمرو عاص از همه كس نزديكتر ، به آن بود ، پيروزى بر اهل عراق و ياران على ( ع ) و تمام شدن كار به نفع معاويه بود ، و كسى را كه اهل عراق براى حكميت برگزيدند ، ابو موساى اشعرى بود و او نزديكترين آنان به امرى بود كه آن را دوست نمىداشتند يعنى اين كه حكميت به سود آنها تمام نشود ، نزديك و سودمند بودن انتخاب ابو موسى به اين امر نامطلوب معلول يكى از دو علت است يا به دليل غفلت و كودنى او بود ، و يا اين كه دل خوشى از امير المؤمنين نداشت ، زيرا وى در زمان پيامبر از طرف آن حضرت والى سرزمين زبيد ،
در اطراف يمن بود ، و بعد از پيامبر ، عمر ، مغيره را از ولايت بصره بر كنار ساخت و ابو موسى را بر آن جا نصب كرد و سپس وقتى كه عثمان او را از بصره برداشت ،
در كوفه مسكن گرفت و چون مردم كوفه از والى خود سعيد بن عاص ناراضى بودند و او را معزول كردند ، ابو موسى را برگزيدند و به عثمان نامه نوشتند كه وى را والى آنان قرار دهد عثمان نيز او را بر ولايت كوفه منصوب كرد ، اما موقعى كه عثمان كشته شد على ( ع ) او را از آن منصب عزل كرد و ابو موسى از آن به بعد با اين وضع در كوفه بود تا واقعه حكميّت پيش آمد .
