و انّ اللَّه . . . التناهى ،

اين جمله هشدارى است به مردم كه لعنت خدا بر ملتهاى پيش از اسلام در برابر گناه ترك امر به معروف و نهى از منكر آنها بود ،

و اين كه سفها و نابخردان آنها ملعونند به اين سبب است كه مرتكب گناه مى‏شدند ، و اما اين كه خردمندان و دانشمندانشان مورد لعنت واقع شدند به اين علت بود كه مفاسدى را كه از ديگران مشاهده مى‏كردند زشت نشمرده و مانع نمى‏شدند چنان كه خداوند در قرآن مى‏فرمايد : « لُعِنَ الذين كَفَروا مِنْ بَنى إسْرائيلَ عَلى لِسانِ داووُدَ وَ عيْسىَ بن مَريْم ، ذلكَ بِما عَصوا وَ كانُوا يَعْتَدُون وَ كانُوا لا يتناهَوْنَ عَنْ مُنْكَرِ فَعَلُوه ، [ 66 ] » .