ترجمه
« پس وقت را غنيمت شمرده به عمل بپردازيد ، در حالى كه در گستره زندگانى هستيد و نامههاى اعمال شما باز است ، و سفره توبه گسترده است و گناهكار به سوى آن دعوت مىشود ، و بدكار اميد داده مىشود ، پيش از آن كه عمل متوقف شود ، فرصت از دست برود ، و مدت بسر آيد و در توبه بسته شود و فرشتگان به آسمان بالا روند ، پس هر انسانى بايد از خود براى خود و از زندگى براى مرگ و از نماندنى براى ماندنى و از رونده براى باقى مانده ، نتيجه بگيرد ، مرد خدا ترس ،
در حالى كه تا رسيدن مرگ او را فرصت داده و تا انجام دادن عمل او را مهلت
[ 553 ]
دادهاند ، مردى است كه نفس سركش خود را لجام زده و مهار آن را در اختيار دارد ،
و نفسش را با دهان بند از گناهان باز داشته و مهارش را به سوى طاعت و عبادت خدا مىكشاند »
