ترجمه
« تا دشمن با شما آغاز به جنگ نكند ، شما با ايشان بجنگيد ، زيرا شما بحمد اللَّه عليه دشمنتان دليل و حجت داريد و اين هم كه آغازگر جنگ آنها باشند ،
[ 656 ]
نه شما ، دليل ديگرى بر ضرر آنها خواهد بود .
پس اگر در جنگ به اذن خداوند ، شكست و فرارى رخ داد ، گريخته را نكشيد ، درمانده را زخمى نكنيد ، و زخم خورده را از پا درنياوريد ، زنان را با آزار كردن آشفته خاطر نسازيد ، اگر چه به شما دشنام دهند و آبروى شما را خدشهدار كنند ، و به فرماندهان و سردارانتان ناسزا گويند ، چرا كه نيروها و نفوس ، و خردهاى ايشان اندك و ضعيف است و ما در گذشته با اين كه زنان مشرك بودند ، وظيفه داشتيم كه دست از آنان برداريم و اگر مردى زن را به سنگ يا چماق مىزد او ، و پس از وى فرزندانش مورد ملامت و سرزنش واقع مىشدند . »
