فليس ذلك . . . كفاياتك ،
طبق معمول موقعى كه انسان نزد صاحب كرم مىرود كه از وى طلب حاجت كند ، سخنى مىگويد كه عاطفهاش را برانگيزد و او را به ترحّم و كرم وادارد ، و اين عبارتها ناظر به همين مطلب است كه معناى آن چنين است ، پروردگارا ، راهنمايى تو ، آفريدگانت را به سوى مصلحتهايشان
[ 176 ]
و بر آوردن حاجات آنان ، از كارهاى عادى و هميشگى توست و بندگانت آن را مىدانند و با آن مأنوسند .