و من لم يختلف . . . العباده ،
امام ( ع ) با ذكر اين جمله نماينده خود را بر اين امر تشويق و وادار مىكند كه حالت نهان و آشكار ، و كردار و گفتارش را يگانه كند زيرا اين عمل سبب اخلاص در عبادت خداوند ، و اداى امانت او مىشود كه با زبان پيامبرش و پيشوايان دينى بندگان خود را بر آن مكلف كرده و بديهى است كه اين مطلب موجب كسب ثواب از نزد پروردگار و امان يافتن از خشم و عذاب الهى مىباشد .
دستورهايى كه درباره رفتار با مردم و مهربانى كردن نسبت به آنان صادر فرموده ، نيز دو قسم مىباشد كه قسمتى به صاحبان اموال تعلق دارد كه بايد
[ 719 ]
زكات بدهند و قسمت ديگر راجع به رفتار با مستحقان است .
آنچه درباره رفتار با زكات دهندگان فرموده آن است كه با آنها برخورد ناروا نكند و نسبت دروغگويى به ايشان ندهد ، و به دليل رياست و فرمانروايى كه بر آنها دارد با برتر شمردن خود از آنان رو بر نگرداند و بر آنها فخرفروشى و اظهار بلند مقامى نكند .
نصب تفضيلا از باب مفعول له مىباشد .
