و انه سبحانه يعود . . . الامور ،
اين فرمايش امام اشاره به جاودانگى خداوند و هستى او پس از فنا و نيستى عالم مىباشد ، پس از آن كه صحنه هستى بكلى از موجودات خالى ماند و همه چيز به فنا سپرده شد تنها ذات غنى و بىنياز حق تعالى باقى مىماند همان طور كه پيش از آفرينش وجود در انحصار ذات اقدس وى بوده است بدون نياز به مكان و زمان و جز اينها و عبارت يعود بعد ، حكايت مىكند از حالت قبل از آفرينش موجودات و پس از فنا و نيستى آنها كه دو حالت متغيّر و مختلف مىباشد و پيداست كه اين دو گانگى و تغيير از اعتبارات ذهن بشرى ماست كه حق تعالى را با جهان آفرينش مقايسه مىكند و گرنه براى خداوند متعال تغيير حالت و دگرگونى وجود ندارد .
