34 به حواس ظاهر درنيايد لا تدركه الحواسّ فتحسّه ،

مراد از اين عبارت آن است كه اگر حواس بتوانند وى را درك كنند و بتوان گفت كه او را حسّ كرده‏اند لازمه‏اش آن است كه جزء محسوسها قرار گيرد به دليل اين كه اگر چه ادراك اعمّ از احساس است امّا موقعى كه به حواسّ اضافه شود تخصيص مى‏يابد در اين جا يك ايراد بر سخن امام فرض شده و پاسخ آن نيز بيان شده است كه اگر به عنوان اشكال بگويند : در عبارت امام ( ع ) تكرار غير مفيد لازم مى‏آيد زيرا ادراك به معناى حساس است پس تقدير آن چنين مى‏شود ، لا تحسّه الحواس فتحسّه ،

در پاسخ مى‏گوييم ، مراد اين نيست كه لازمه ادراك ، احساس است بلكه مراد حضرت از اين جمله آن است كه هر چه را مى‏توان ادراك حواس خواند ، مى‏توان آن را احساس هم گفت و لازمه اين امر آن است كه خداى را در اين صورت مى‏توان محسوس خواند ، و علت اين كه امام ( ع ) احساس را دليل بر نفى ادراك حواس درباره حق تعالى دانسته آن است كه محال بودن احساس امرى روشنتر مى‏باشد ، اما اين كه خداوند محسوس نيست به اين دليل است كه او نه جسم است و نه جسمانى و هر چه محسوس باشد يكى از اين دو خواهد بود ، بنابراين خداوند محسوس نيست .