و ان اللَّه سبحانه قدامتنّ . . . كل خطر ،
در اين عبارت حضرت مردم زمان خود را بيشتر ترغيب مىفرمايد كه با هم انس بگيرند ، و الفت و دوستى را در ميان خودشان برقرار سازند و مهمترين نعمتى كه در ارزشمندى كسى را توان آن نيست كه بهايى برايش تعيين كند ، و خداوند به علت آن بر جامعه منت گذارده است ، نعمت اتحاد ، محبت و الفت مىباشد ، به علت منافع عظيم و دفع ضررهاى فراوانى كه در آن وجود دارد ، و دليل اين كه هيچ كس از عهده ارزشيابى اين نعمت بر نمىآيد ، آن است كه اين نعمت از هر بهايى با ارزشتر و از هر عظمتى برتر مىباشد ، مطلبى كه به عنوان دليل بيان شده است ، صغراى قياس مضمرى است كه كبراى مقدر آن چنين است : و هر چه كه به اين ويژگى باشد ،
كسى ارزش آن را نمىداند ، درستى مقدمه اول امرى است روشن زيرا دوستى با
[ 512 ]
همديگر و اجتماع و تعهد مردم نسبت به مسايل دينى بزرگترين سبب آمادگى و شايستگى جامعه به منظور سعادت دنيا و آخرت مىباشد .
