2 الجامحه الحرون ،
در اين عبارت حضرت دنيا را به طريق استعاره به چهار پاى چموشى تشبيه كرده است كه كنترل را از دست صاحبش گرفته است اگر بخواهد آن را از حركت باز دارد سركشى مىكند و اگر سعى در راه رفتنش كند در جاى خود توقف مىكند و گام از گام بر نمىدارد ، و بالاخره به هيچ رو در اطاعت راكبش قرار نمىگيرد ، دنيا نيز چنين است هيچ گاه مطابق ميل اهلش جارى نمىشود بلكه در هنگام شدت نياز و كمال احتياج به آن ، پشت به او كرده و در حسرت رهايش مىسازد .
[ 390 ]