و اللَّه اخذت منكم و تركت ،

كنايه از آن است كه جنگ وضع آنها را دگرگون كرده و گويى همين امر براى آنها عذرى شده است كه از زير بار جنگ شانه خالى كنند و با جمله و هى لعدّوكم انهك اراده كرده است كه به بهانه اين عذر كه جنگ آنها را خسته كرده از پاى ننشينند .

پس از بيان عذر ياران و پند دادن آنان شكايت آنها را به سوى خودشان برده و آنها را مورد عتاب و سرزنش قرار مى‏دهد زيرا علاوه بر آن كه حرف او را گوش نداده و فرمانش را اطاعت نكردند ، او را به زور وادار كردند كه تن به حكميّت ديگران دهد و در نتيجه شخصى كه در گذشته نه چندان دور ، فرمانده جامعه بود و آنان را امر و نهى مى‏كرد ، اكنون ديگران او را امر و نهى مى‏كنند و اين امرى است بر خلاف وظيفه آنها و كارى است كه بايد آن را انجام نمى‏دادند .