شرح
نتيجه اين فصل از گفتار امام ( ع ) : ادب آموزى و ارشاد ياران به سيره
[ 22 ]
حسنه و وادار كردن آنهاست بر اين كه به سخنان نيكو خو گرفته و زبان خود را به آن عادت دهند ، امام عليه السلام با اظهار ناخشنودى خود نسبت به ناسزاگوئى و نهى كردن از آن ، حكم حرام بودن آن را صادر فرموده است ، چنان كه پيامبر اكرم نيز فرموده است : « من براى لعن و سبّ مبعوث نشدهام [ 1 ] » و جاى ديگر به درگاه خدا عرض مىكند : « خدايا من بشرى بيش نيستم ، پس هر گاه انسانى را نفرين كردم تو آن را به سود او قرار ده ، نه به زيان او ، و او را به راه راست هدايت فرما [ 2 ] . »