55 يقول لما اراد كونه ، كن ، فيكون ،
از ويژگيهاى ديگرى كه حضرت
[ 302 ]
براى خداوند بيان فرموده آن است كه هر گاه وجود يافتن چيزى را اراده كند ،
مىگويد : موجود شو ، و چنان كه گذشت اراده خدا به وجود شيئى همان علم و آگاهى او به مصلحت وجودى آن مىباشد ، و فعل كن اشاره به فرمان واجب التأثيرى است كه از ناحيه قدرت ازلى او به منظور ايجاد شيئى صادر مىشود . حرف فاء در فيكون مفيد ترتيب بدون فاصله و عدم تأخير است و با اين دليل ، فعل در جواب امر حكايت از لزوم وجود يافتن شيئى مىكند .
