فلو رخّص اللَّه . . . التواضع ،

در اين عبارت با يك قياس شرطى استدلال شده است بر اين كه تكبر و خود بزرگ بينى صفت ناپسندى مى‏باشد و هيچ يك از آفريده‏هاى خدا حق اتصاف به اين ويژگى را ندارند بيان استدلال به اين شرح است كه پيامبران بطور عموم از خصيصين درگاه الهى و دوستان و پيروان جدّى دستورات خدا مى‏باشند پس اگر صفت تكبر در خور آفريده‏اى از آفريدگان او مى‏بود خداوند آنان را بر اين امر بر مى‏گزيد و چون به ايشان هم رخصت تكبر نداده است معلوم مى‏شود كه هيچ كس از بندگانش را رخصت تكبر نداده است امّا در متن سخن امام استثناى نقيض تالى و نتيجه آن حذف شده [ 39 ] ، و به ذكر برخى از لوازم آن اكتفا كرده و چنين فرموده : ليكن خدا تكبر را بر پيغمبران و فرشتگان خود ناروا و تواضع را بر آنان خوشايند دانست ، زيرا بارها در قرآن مستكبران را به علت تكبرشان وعده عذاب داده و در مورد تواضع به رسول اكرم مى‏فرمايد : « وَ آخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنين [ 40 ] » و مانند آيات ديگر كه در اين مورد آمده است .