و آوتهم الحال ،
اين وضعيت قرار گرفتن آنان در سايه توحيد ، آنان را به عزّت پيروز كه همان عزت اسلام و حكومت آن است ، سوق داد و در اين عبارت امام ( ع ) ، دين و آيين را در بلندى و رفعت به كوههاى مرتفع تشبيه كرده است و واژه تعطّف استعاره از رو آوردن خوشبختيهاى دنيا و آخرت به آنها به سبب دين مىباشد كه در سخن حضرت از اين خوشبختيها تعبير به امور شده است و در حقيقت اين رو آوردن ، تشبيه شده است به اقبال و توجّهى كه صاحبان رحمت و شفقت ، نسبت به ديگران انجام مىدهند .
