2 الجامحه الحرون ،

در اين عبارت حضرت دنيا را به طريق استعاره به چهار پاى چموشى تشبيه كرده است كه كنترل را از دست صاحبش گرفته است اگر بخواهد آن را از حركت باز دارد سركشى مى‏كند و اگر سعى در راه رفتنش كند در جاى خود توقف مى‏كند و گام از گام بر نمى‏دارد ، و بالاخره به هيچ رو در اطاعت راكبش قرار نمى‏گيرد ، دنيا نيز چنين است هيچ گاه مطابق ميل اهلش جارى نمى‏شود بلكه در هنگام شدت نياز و كمال احتياج به آن ، پشت به او كرده و در حسرت رهايش مى‏سازد .

[ 390 ]