و اراد من لو شئت ذكرت اسمه . . . اجّلت ،
حضرت در اين جمله اشاره به خود كرده است كه مثل آنان كه نامشان را برده ، آرزوى شهادت داشت اما هنوز وقتش نرسيده بود به دليل آن كه براى هر فردى از افراد و جامعهاى از جوامع عمرى و مدت مشخصى است كه هر وقت اجلش سرآمد يك لحظه پس و پيش ندارد .
پس از آن كه دليل برترى و فضيلت خود و خاندانش را بر ديگران روشن كرده ، از گردش روزگار اظهار شگفتى مىكند ، كه او را با اين همه فضيلت در رديف ناشايستگان و كسانى قرار داده است كه هيچ گونه عملى كه آنان را به خدا نزديك كند ، ندارند ،