52 يريد و لا يضمر ،
صفت ديگر خداوند اراده وى مىباشد ، اراده خدا عبارت از آگاهى وى به مصالح و حكمتهاى امور است كه مبدأ فعل او مىباشند ، در حقيقت اراده حق تعالى همان داعى بر فعل است ، بايد توجه داشت كه معناى حقيقى اراده تمايل قلب به چيزى است كه نافع و لذت بخش فرض شود و لازمه آن وجود قصد و انديشه قبلى و تصوّرى است كه در ضمير شخص اراده كننده نهفته مىباشد و چون ذات پاك بارى تعالى از اين امور منزّه است ،
بدين علت با آوردن قيد لا يضمر واژه اراده براى اطلاق بر خداوند از معناى حقيقى به مجازى انصراف يافته و همان معنايى اراده شده است كه در بالا خاطر نشان ساختيم .