شرح

سيد رضى گويد :

مرود ، در اينجا بر وزن مفعل از مصدر إرواد ، به معنى مهلت دادن و فرصت دادن است . و اين سخن از رساترين و زيباترين سخنان است گويا امام ( ع ) فرصتى را كه بنى اميه داشته‏اند به ميدان تاخت و تازى تشبيه كرده است كه چون به پايان آن برسند رشته نظام آنها از هم گسسته شود .

لفظ مرود را براى مدّت حكمرانى بنى‏اميه استعاره آورده است ، و وجه شبهه همان است كه سيّد فرموده است ، و سخن كاملا راست است ، زيرا كه دولت بنى‏اميه پيوسته برقرار بود تا وقتى كه اختلاف ميان آنها افتاد ، و اين در زمان حكومت وليد بن يزيد بود كه يزيد بن وليد بر او خروج كرد ، و باز ابراهيم بن وليد به برادرش حمله برد ، و در همين زمان بود كه داعيان بنى‏العباس در خراسان قيام

[ 782 ]

كردند ، و از طرفى مروان بن محمد از جزيره به قصد خلافت آمد ، و ابراهيم بن وليد را از كار بركنار كرد و گروهى از بنى‏اميه را كشت و در نتيجه حكومت آنها متزلزل شد ، تا اينكه به دست ابو مسلم خراسانى از بين رفت . در صورتى كه وى در آغاز كار از ناتوان‏ترين و مستمندترين خلق خدا بود ، و اين خود دليل درستى سخن امام ( ع ) است كه فرمود : « كفتارها آنان را بفريبند و برايشان چيره شوند » .

كلمه : « ضباع كفتارها » گاهى براى مردمان فرومايه و ناتوان استعاره آورده مى‏شود . و اين خود از كرامات امام ( ع ) است .