69 از خبر ضرار بن ضمره ضبّائى است هنگامى كه پيش معاويه آمد ،
و معاويه ، راجع به امير المؤمنين ( ع ) از او پرسيد . گفت : گواهى مىدهم كه در بعضى جاهايى كه عبادت مىكرد ، او را ديدم ، هنگامى كه شب پردههاى تاريكى را گسترده ،
و او در محراب عبادت ايستاده بود ، محاسنش را روى دست گرفته و بر خود مانند مارگزيده مىپيچيد ، و همچون غم رسيدهاى مىگريست و ( در باره ) دنيا مىفرمود : يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا إِلَيْكِ عَنِّي أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ لاَ حَانَ حِينُكِ هَيْهَاتَ غُرِّي غَيْرِي لاَ حَاجَةَ لِي فِيكِ قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلاَثاً لاَ رَجْعَةَ فِيهَا فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ اَلزَّادِ وَ طُولِ اَلطَّرِيقِ وَ بُعْدِ اَلسَّفَرِ وَ عَظِيمِ اَلْمَوْرِدِ
[ 469 ]